امام رضا

شفای پای فلج شده در کتاب آیات الرّضویّه (ع) به نقل از حاج سیّد اسماعیل که از منبری هــــای ارض اقـدس رضوی بودند ، چنین آمده است : روز هشتم ماه جمادی الاوّل سال 1334 قمری پای فلج کربلایی رضــا پسر حـــاج ملک تبریزی الاصل که ساکن کربلا بود ، شفا گرفت

ولایت و اطاعت، عناصر کلیدی در شبکه مفاهیم توحیدی قرآن است؛ زیرا برای هر چیزی بروز و ظهوری است. ظهور توحید را می بایست در ولایت پذیری و اطاعت پذیری جست وجو کرد

بزرگواران اهل سنت ارادت بسیار زیاد و خاصی به حضرت امام رضا(ع) داشتند و دارند به نحوی که در هر جایی که از ایشان یاد می کنند ، به نام سلطان خراسان و سر آمد اولیا از حضرت نام می برند

پیامبر اکرم(ص) یکی از مهم‌ترین دلایل برانگیختگی خود را به کمال رساندن «مکارم اخلاق» دانسته است

در مورد امام‌رضا(ع) سخن زیاد گفته شده و می‌شود ولی همچنان مباحث زیادی ناگفته مانده است. یکی از مباحثی که در این ارتباط مغفول مانده، این است که امام‌رضا(ع) آیتی است از جامعیت اسلام

کاروان بار سفر را می بندد، اطرافیان آقا اباالحسن(ع) نگران عاقبت این سفر هستند. صدای زنگ کاروان وقت وداع را تداعی می کند

باگسترش یافتن وسعت و قلمرو سرزمین‌های اسلامی، فرمانروایان عرب دریافتند که برای اداره سرزمین‌های متمدن مفتوحه به اشخاص دانا و آگاه نیازمندند، بنابراین به دانایان سرزمین‌های تابعه، بویژه ایرانیان روی آوردند

مذاهب مختلف اسلامی نگاه متفاوتی نسبت به امامت دارند و در اندیشه آن ها امامت صرفا در قدرت سیاسی خلاصه می شود و امام کسی است که دارای قدرت و حکومت است اما نگاه مکتب اهل بیت نسبت به مسئله امامت با همه آن ها متفاوت و عمیق تر و جامع تر از دیگر مذاهب است زیرا که برای امام شأن و جایگاه الهی قائل است و امام را از جانب خداوند منصوص می داند

در تاریخ آمده است که مأمون عباسی در سال دویست هجری قمری حضرت امام رضا علیه السلام را از مدینه به مرو طلبید و آن حضرت به دنبال این جریان از مدینه به سوی مرو آمدند

به یقین می‌توان گفت که از مهمترین مشکلات عباسیان در دوران خلافتشان، شورش هایی بود که توسط علویان علیه آنها برپا می‌شد